Salian ti kudu bisa nyieun tali tina awi tali, budak lalaki mah biasana kudu bisa naék kana tangkal kai. Dina nalika ngala suluh jeung ngala bungbuahan, ieu pangabisa téh kacida mangpaatna. Najan leutik kénéh, taya halangan pikeun diajar jeung bisa naék kana tatangkalan. Ngala pangpung di luhur tangkal pikeun dijadikeun suluh, kudu bisa naék. Ngala bungbuahan kayaning rambutan, limus jeung buah, kudu naék kana tangkalna.
Dalah dina nalika arulin ogé apanan barudak hususna barudak lalaki mah osok nalaktak, naraék kana tangkal kopi atawa tangkal jéngkol. Arulin ucing tangkal, perlu pisan bisa naék kana tangkal. Tatalépa ti tangkal kana tangkal anu séjén ogé osok dipigawé, teu sieun-sieun ragrag.
Bisa naék kana tatangkalan, alus pikeun modal ka hareupna. Lamun geus tapis mah kana naék téh apanan bisa ngala bungbuahan kayaning kalapa anu susah ngalana, henteu sakabéhna bisaeun. Atuh lamun hayang nutuh dahan tatangkalan supaya henteu hieum kana pepelakan ogé teu sieun deui. Geus biasa ti leuleutik tétérékélan kana tangkal, geus gedé atawa kolotna geus biasa.
Salian ti kusabab perlu pikeun nyumponan pangabutuh, bisa naék kana tangkal téh itung-itung latihan nguatan leungeun jeung suku pikeun nahan awak dina luhur tangkal supaya henteu ragrag. Ditambah ogé supaya henteu sieunan lamun aya di tempat anu jangkung. Moal gampang lewangan jeung sieunan lamun aya di tempat anu jauh tina taneuh. Sahanteuna lamun dititah memener kenténg téh moal sieun ragrag kusabab aya di luhur.
Atuh, tina pangabisa tétérékélan kana tangkal, sanajan siga anu nalaktak, kusabab butuh pikeun arulin reujeung babaturanana, jadi bekel pikeun ka hareupna nalika geus gedé atawa geus kolot.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar